De bewoonde vrouw – Giocondo Belli

De dood is een onverbreekbaar deel van het leven. En soms is de dood ook een gift aan het leven, een noodzakelijk offer om het leven zijn waarde terug te geven die het ontnomen was door de ‘waarde-lozen,’ zij die alle integriteit en zin voor rechtvaardigheid verloren hebben. Latijns-Amerika is nog steeds een voortdurend strijdtoneel van individuen en groepen die trachten een menswaardig alternatief te vinden voor het lijden van de ontelbare volksmassa’s. Het is deze smeltkroes van volkeren, deze erfenis van de conquistadores, die nog steeds zucht onder het gewicht van een met tragiek beladen geschiedenis. Latijns-Amerikaanse schrijvers hebben altijd getracht het raadsel van hun continent bloot te leggen. Octavio Paz, de Mexicaanse dichter deed dat op grootse wijze vanuit een uitgesproken poëtische optiek. Gioconda Belli, de Nicaraguaanse schrijfster die met haar boek “Dansen op de vulkaan” wereldwijd bijval oogstte, doet dat op haar manier met meeslepend en passioneel proza.

‘De bewoonde vrouw’ is een boek dat je vastgrijpt en meesleurt als in een mystieke rondedans waar de oude Indiaanse wortels uit hun onderhuids bestaan breken. Op de toon en het ritme van een hedendaags roert zich plots de geest van een verre voorouder in het onderbewustzijn van een jonge vrouw. Ze weeft haar oude gedachten langzaam en innemend – de lang vervlogen geschiedenis van een Indiaans verzetheld uit de tijd van de conquista vindt zijn weg naar de huidige wereld om te besluiten dat er nog niet veel veranderd is.
Lavinia, de bewoonde vrouw, maakt het proces van haar bewustwording door als een levend persoon met alle beperkingen en mogelijkheden die erbij horen. Het is geen eenvoudige opdracht die haar wordt opgedragen - de noodzaak is een harde leerschool en noodgedwongen moet ze van haar makkelijke inhoudsloze leventje afzien om te kiezen voor het échte leven. Daarbij het uiteindelijke doel indachtig, zijnde gerechtigheid.
Wie wil kan in dit boek een onmiskenbare sympathie voor de Sandinisten van Nicaragua herkennen maar de draagwijdte van het verhaal loopt van Baja California in Noord-Mexico tot Vuurland in het uiterste zuiden van het continent.
Even goed kan je het laten gebeuren dat ‘De Bewoonde Vrouw’ je binnen de kortste keren opslokt en meeneemt naar onzekere einders waarbij de reis belangrijker is dan het eindpunt (dat laatste is daarom niet minder dramatisch). Aan de toog van een Antilliaanse kroeg kon ondergetekende zelf ondervinden hoe, terwijl mensen op de tafel dansten, met de laatste bladzijde om te slaan de resten van een hete nacht oplosten in het vroege zonlicht.

Lees verder...